Lezen, schrijven en rekenen

Lees- en spellingstoornissen (dyslexie/dysorthografie) zijn stoornissen die gekenmerkt worden door een hardnekkig probleem met het aanleren en/of vlot toepassen van lezen en/of spellen. Kinderen met lees- en spellingstoornissen maken meestal minder snel vorderingen bij het leren lezen en spellen. Ze maken dezelfde fouten als klasgenootjes maar maken er doorgaans veel meer. Het is voor kinderen met leesproblemen vaak moeilijk om los te komen van het hakken en plakken en te komen tot vloeiend lezen. Kinderen met spellingproblemen hebben op hun beurt moeite met het toekennen van de juiste letters aan de juiste klanken en/of het correct toepassen van spellingsregels. Lezen en schrijven worden dus moeilijker een automatisme. Bovendien komen lees- en spellingproblemen vaak samen voor. Moeilijkheden met de schrijfmotorische vaardigheden (dysgrafie) behoren niet tot het domein van de logopedie.
Bij rekenstoornissen (dyscalculie) is er sprake van moeilijkheden bij specifieke rekenvaardigheden. Dyscalculie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en vlot/accuraat oproepen of toepassen van reken- en wiskundevaardigheden. Kinderen met rekenproblemen hebben blijvende moeilijkheden met hoofdrekenen, vraagstukken, kloklezen, rekentaal, memoriseren van de tafels, meetkunde,… Zij maken veel rekenfouten en werken trager. Rekenstrategieën worden moeilijker een automatisme.